Gabinet terapeutyczny jest najbardziej adekwatnym miejscem do psychoterapii, daje lepszy kontakt i wiąże się z większą ilością informacji/obserwacji.

Spotkanie w gabinecie, miejscu neutralnym i jednocześnie bezpiecznym, najbardziej służy terapii i jej intymności. Podczas sesji ludzie rozmawiają całym swoim ciałem, co zwykle trudno jest zaobserwować w połączeniu wirtualnym. Wiele kwestii ma bardzo duże znaczenie i niesie ze sobą informacje. Na przykład to o czym się myśli w poczekalni tuż przed sesją, jakie miejsce wybiera się w gabinecie, czy ktoś podaje rękę i jaki jest uścisk, gdzie w tym momencie patrzy, jaki tworzy się fizyczny dystans między terapeutą a Pacjentem, itd. W spotkaniu gabinetowym ktoś może mieć też inny ton głosu, podczas kiedy będąc w domu może celowo kontrolować go z obawy, że rodzina/sąsiedzi mogliby usłyszeć treść rozmowy czy szlochanie. Niektórzy terapeuci stosują również metody terapeutyczne, które są niemożliwe do wykonania przez internet, na przykład psychodrama (monodrama).

Wychodzimy z założenia, że najbardziej wartościową formą psychoterapii są spotkania w gabinecie, jednak technologia internetowa daje nowe możliwości i bywa pomocna.

PSYCHOTERAPIA ONLINE jest dopuszczalna lub nawet konieczna, aby nie spowodować przerwania ciągłości procesu terapeutycznego lub być po prostu możliwą. Dlatego ofertę psychoterapii online kierujemy w szczególności do osób przebywających czasowo lub stale poza granicami Polski, mających utrudniony dostęp do placówek zajmujących się pomocą terapeutyczną i psychologiczną, a także osób niepełnosprawnych. Również w związku z wszechobecnym lękiem przed zarażeniem się koronawirusem nie chcąc mieć przestoju w procesie terapeutycznym lub zrezygnować z rozpoczęcia psychoterapii, spotkania przez internet są najlepszym możliwym rozwiązaniem.

W celu umówienia spotkania online (konsultacji/sesji psychoterapii), zachęcamy do kontaktu telefonicznego z wybranym terapeutą.

W gabinecie zajmuję się terapią:

- nerwic - depresji - osobowości - ataków paniki - uzależnienia od alkoholu - współuzależnienia - tzw. DDA - hazardu - seksoholizmu - zaburzeń emocjonalnych u młodzieży - patologicznej zazdrości - problemów z agresją - trudności ze snem - nadużywania substancji psychoaktywnych

Zapraszamy również osoby, które potrzebują wsparcia w rozwiązaniu problemów osobistych, chcą wspólnie z kimś przetrwać trudne chwile, poczuć się lepiej wśród innych ludzi oraz dobrze same ze sobą, poznać i zrozumieć siebie, przyjrzeć się swoim relacjom z bliskimi (partnerami, rodziną, przyjaciółmi), nabyć nowe umiejętności społeczne, rozwijać się lub po prostu podnieść zadowolenie z życia lub pracy.

Zapraszamy osoby dorosłe, pary i rodziny. Uczestnictwo osób niepełnoletnich wymaga akceptacji rodziców lub prawnych opiekunów.

Psychoterapia jest zbiorem technik pozwalających na dokonywanie zmian w obrębie zachowań, reakcji emocjonalnych i osobowości jednostki, wobec której jest dokonywany proces terapeutyczny. W zależności od potrzeby terapeuta może stosować różnego rodzaju ćwiczenia i aranżować sytuacje mające dostarczyć klientowi (pacjentowi) określonych doświadczeń omawianych w dalszej części terapii. Najczęściej jednak psychoterapia odbywa się w formie rozmów prowadzonych w taki sposób, by doszło do ujawnienia dotychczasowych mechanizmów postępowania oraz schematów myślenia. Podczas tych rozmów odkrywane są przyczyny zaistniałych problemów oraz poszukiwane sposoby ich rozwiązań. Pacjent sam decyduje jakie zmiany wprowadza w swoje życie.

Jedno z założeń prowadzonej w Gabinecie Zmian terapii psychodynamicznej głosi, że właśnie to co tkwi w człowieku a jednocześnie jest przed nim głęboko ukryte powoduje występowanie niechcianych objawów i problemów. Poznanie i zrozumienie siebie prowadzi w efekcie do podniesienia jakości życia.

W trakcie terapii zostaje nawiązana specyficzna relacja z psychoterapeutą oparta na zaufaniu i akceptacji. Terapeuta kieruje się dobrem klienta i jest skupiony na jego potrzebach. Jest to postawa przyczyniająca się do rozwoju osobistego i poszerzania samoświadomości również u takich osób, które nie doświadczają żadnych objawów i odczuwają satysfakcję ze swojego życia ale są nastawione na rozwój osobisty.

Spotkania trwają 50 minut. Pierwsze kilka sesji poświęca się na ustalenie, co jest problemem klienta, poznaniu jego historii życia, opracowanie celów do pracy oraz omówienie stosowanych metod psychoterapii. Powyższe ustalenia służą do zbudowania porozumienia pomiędzy terapeutą a klientem co do tego, co się będzie działo, w jakim kierunku i dlaczego. Porozumienie to nazywamy KONTRAKTEM TERAPEUTYCZNYM. Rozmowa z psychoterapeutą różni się od każdej innej rozmowy tym, że sięga do tego, co nieświadome: uczuć, potrzeb i przeżyć pacjenta, motywów jego postępowania, schematów myślenia. Rola psychoterapeuty polega w głównej mierze na odzwierciedlaniu przeżyć pacjenta, interpretowaniu i zadawaniu pytań pomagających pogłębić i/lub zobaczyć daną kwestię z innekj perspektywy. Poziom i rodzaj jego aktywności uzależnione są od problemu klienta oraz prowadzonej aktywności.

Pomiędzy terapeutą a klient pojawia się w procesie terapii specyficzna więź, którą w psychologii nazywamy przeniesieniem i która jest poddawana analizie. Klient zaczyna żywić do terapeuty uczucia, które miał do ważnych osób ze swojego życia. Powtarza pewne zachowania z przeszłości. To ważny element pracy psychoterapeutycznej, pozwala pacjentowi zrozumieć jak i dlaczego przeżywa i postępuje w życiu. Dzięki uświadomieniu sobie motywów naszego zachowania jesteśmy w stanie bardziej satysfakcjonująco kierować swoim życiem.

Zmiana możliwa jest również dzięki samej relacji terapeutycznej. To również wiąże się z przeniesieniem. Od ważnych osób w życiu uczymy się o sobie, z ich postępowania wobec nas wnioskujemy o naszej wartości, opowieści i opinie rodziców współtworzą naszą opowieść o nas samych. Kiedy rozwija się przeniesienie możliwe jest zweryfikowanie tej opowieści poprzez interpretacje i korektywne doświadczenia w relacji terapeutycznej.

Psycholog jest zobowiązany do przestrzegania tajemnicy zawodowej (wyjątkiem jest sytuacja zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta). Nie może okazywać klientowi bliskości fizycznej, czy angażować się w inne formy aktywności w życiu klienta. Niedopuszczalne są także prywatne spotykania poza terapią.

Psychoterapeuta poddaje swoją pracę superwizji.

Przyjmując za kryteria czas trwania i adresatów, można je podzielić na:

• krótkoterminową, gdy odbyć ma się od kilku do kilkudziesięciu spotkań terapeutycznych
• długoterminową, gdy terapia jest rozłożona na przynajmniej rok czasu
• indywidualną, gdy spotkania odbywają się w cztery oczy
• terapię par i rodzinną, gdy na sesję terapeutyczną zaproszona jest rodzina lub osoby żyjące we wspólnym związku
• grupową gdy spotyka się grupa ludzi dzielących podobny problem

W Gabinecie Zmian pracujemy głównie indywidulanie w formule długoterminowej.

Na świecie istnieje bardzo wiele różnego typu szkół terapeutycznych. W samej Europie akceptację uzyskało kilkadziesiąt różnych form psychoterapii. Najpopularniejsze obecnie szkoły to terapia psychodynamiczna, systemowa, poznawczo-behawioralna (CBT) oraz gestalt.

PODEJŚCIE PSYCHODYNAMICZNE

Terapia psychodynamiczna jest dzieckiem psychoanalizy, ale stanowi odrębne podejście ze względu na liczne modyfikacje odróżniające ją od pierwowzoru. Jak sama nazwa sugeruje, terapia psychodynamiczna skupia się na dynamice osobowości jednostki.

Założeniem podstawowym jest istnienie podświadomości. Zgodnie ze stanowiskiem psychodynamicznym, nie można wyjaśniać zaburzeń bez odwoływania się do tego pojęcia. Diagnoza psychodynamiczna ma charakter ciągły, jest formowana przy współudziale pacjenta, przez cały czas trwania terapii. Głównym celem psychodynamicznie zorientowanych interwencji jest dotarcie do nieświadomych treści powodujących zaburzenia, wydobycie ich na światło świadomości i konstruktywne ich przepracowanie. Terapeuci psychodynamiczni koncentrują uwagę na różnych okresach życia człowieka, nie tylko na dzieciństwie (choć na nim również): od wydarzeń z odległej przeszłości, aż po sytuacje bieżące. Duży nacisk kładzie się na relacjach interpersonalnych.

Objawy są zjawiskiem wieloprzyczynowym, u ich źródła mogą leżeć wewnętrzne konflikty jednostki, deficyty rozwojowe i defekty organiczne. Wiele problemów psychicznych powstaje w okresie dzieciństwa, kiedy młode ego nie radzi sobie z zadaniami a nierozwiązane konflikty są spychane do nieświadomości, co powoduje obciążenie psychiki i nasila działanie mechanizmów obronnych.

Nie istnieje też jeden właściwy wzorzec terapii psychodynamicznej – obowiązuje zasada indywidualizacji procesu terapii. Leczenie trwa zwykle w granicach kilka miesięcy do kilku lat. Sesje odbywają się średnio raz w tygodniu i trwają 50 minut.

Proces terapeutyczny opiera się na relacji klient – terapeuta. Podstawową techniką jest dialog terapeutyczny, mający pomóc klientowi w zrozumieniu źródeł i konsekwencji jego funkcjonowania. W rozmowie analizuje się trwałe, nieprzystosowawcze schematy zachowania, które korzeniami tkwią w nieświadomości pacjenta. Bardzo ważne jest rozumienie pacjenta przez terapeutę, nadrzędne w stosunku do interwencji. Współcześni terapeuci psychodynamiczni silnie koncentrują się na relacjach interpersonalnych, szczegółowo analizują zjawiska przeniesienia i przeciwprzeniesienia, odnosząc je na sytuacje pozaterapeutyczne.

Terapia psychodynamiczna pozostaje najlepszą propozycją dla osób szukających głębszego wglądu w siebie i pragnących przemiany osobowościowej.

PSYCHOTERAPIA W NURCIE GESTALT

Świadomość i akceptacja tego, kim jesteśmy, jest kluczowym elementem terapii i fundamentem zmiany. Decyzja o podjęciu psychoterapii wynika zazwyczaj z doświadczania w życiu cierpienia oraz chęci wprowadzenia zmiany. Jednak potrzeba zmiany lokowana jest w często na zewnątrz – w partnerze, otaczającej rzeczywistości, czy w potrzebie dokonania zmiany siebie. Terapia Gestalt – w myśl paradoksalnej koncepcji zmiany Beisser’a, przenosi akcent z poszukiwań nowego, lepszego siebie, na spotkanie ze sobą i akceptację siebie takiego, jakim się jest. Warto także podkreślić kwestię odpowiedzialności, ponieważ Gestalt podkreśla wolny wybór i odpowiedzialność człowieka za swój los, co trafnie ujmuje cytat Sartre’a: "nie jest ważne, co ze mną zrobiono, lecz to, co ja zrobiłem z tym, co ze mną zrobiono". Uwaga psychoterapii Gestalt skupia się wokół procesu wchodzenia Klienta w kontakt z jego środowiskiem oraz sposobów wycofywania się z tego kontaktu. Celem psychoterapii Gestalt nie jest wywołanie określonych postaw czy zachowań, ale umożliwienie dokonywania przez Klienta świadomych i autonomicznych wyborów, w oparciu o jego rzeczywiste potrzeby. Ich odkrycie jest tym, do czego zmierzać powinien proces terapeutyczny.

Praca terapeutyczna w ujęciu Gestalt polega zatem na asymilacji wypartych i niechcianych Fragmentów siebie i integracji opozycyjnych części Ja. Jej istotą jest szukanie dialogu pomiędzy skonfliktowanymi częściami osobowości, oraz na odnajdywaniu ‘i’ zamiast ‘albo’ między różnymi stanami siebie.

Psychoterapia Gestalt należy do nurtu terapii humanistycznych, a jej podstawowym celem jest poszerzenie świadomości we wszystkich aspektach funkcjonowania człowieka – myśleniu, przeżywaniu emocji, odczuwaniu ciała oraz w relacjach z innymi ludźmi. Terapia Gestalt jest mocno inspirowana filozofią, a w szczególności egzystencjalizmem, fenomenologią, teorią pola i holizmem. Idee tych koncepcji łączą się w modalności Gestalt ze sobą i tworzą specyficzną jakość spotkania terapeutycznego, w którym szacunek do odmienności i różnic jest punktem wyjścia, by ciekawić się klientem i jego sposobem ujmowania rzeczywistości. Spotkanie terapeuta – klient dotyczy zawsze konkretnej niepowtarzalnej sytuacji, jest spotkaniem z konkretną niepowtarzalną osobą, w danym miejscu i w danej chwili. Z tego powodu świadoma obecność w ‘tu i teraz’ oraz subiektywne doświadczenie klienta są istotnymi elementami terapii Gestalt, a jednym z jej głównych założeń jest przekonanie, że dopiero w relacji z innym człowiekiem można poznać i doświadczyć siebie.

PSYCHOTERAPIA ERIKSONOWSKA

Terapia w nurcie ericksonowskim jest dostosowana do danej osoby, jej możliwości, charakteru i problemu, z którym się zgłasza. Terapia ta kładzie nacisk na wewnętrzne zasoby pacjenta oraz prowokowanie zmian przy ich wykorzystaniu. Ten nurt zakłada, iż ludzie mają w sobie naturalne predyspozycje do rozwiązywania trudności, które pojawiają się w ich życiu, problem polega w głównej mierze na tym, iż nie zdają sobie z tego sprawy. Rolą psychoterapeuty ericksonowskiego jest wsparcie w uświadomieniu sobie przez klienta jego własnego potencjału. Terapia ta zakłada, iż człowiek podejmuje w danej chwili najlepsze dla siebie decyzje. Zadaniem terapeuty jest kierowanie uwagi osoby nie tyle na problem, co na kryjące się pod nim potrzeby i cele oraz na możliwości wyboru alternatywnych zachowań. W tym podejściu trudności nie są wyrazem patologii i ułomności, lecz sposobem na utrzymanie równowagi w życiu danej osoby lub całego systemu rodzinnego.

TERAPIA SYSTEMOWA

Terapia systemowa nie traktuje osoby w sposób jednostkowy. Zakłada, iż na nasze funkcjonowanie wpływa system rozumiany jako większa, spójna całość. Takim systemem jest rodzina. Nurt ten zakłada, iż system działa w sposób cyrkularny: jedno zjawisko doprowadza do drugiego, a to z kolei ma wpływ na pojawienie się innego.

Jeśli system rodzinny działa prawidłowo nie potrzebuje wsparcia z zewnątrz, jednak często zdarza się, iż pojawia się problem, który zaburza równowagę systemu i wtedy przydaje się właśnie terapia systemowa by wypracować zasady zdrowego, prawidłowego funkcjonowania systemu. Praca taka obejmuje na przykład poprzez poznanie mitów, przekonań i przekazów funkcjonujących w rodzinie od pokoleń.

PSYCHOTERAPIA POZNAWCZO-BEHAWIORALNA

Terapia poznawczo-behawioralna to jedną z najlepiej zbadanych metod postępowania terapeutycznego. Wykorzystuje się ją głównie w leczeniu zaburzeń depresyjnych i lękowych. 

W wyniku doświadczenia, pod wpływem emocji człowiek utrwala pewne przekonania, które z kolei wpływają na wybór konkretnych zachowań w poszczególnych sytuacjach. Reaguje na różne zjawiska i sytuacje tak, jak się do tego przyzwyczaił, często nie zdając sobie sprawy z tego, że rani tym innych lub przysparza sobie kłopotów. Terapia jest potrzebna wtedy, gdy utrwalone zachowania czy przekonania nie są obiektywne i bywają niewłaściwe. Problem z zaburzeniem postrzegania rzeczywistości jest przedmiotem leczenia. Psychoterapia poznawczo-behawioralna pozwala wykryć te zniekształcone interpretacje świata i zastąpić je właściwymi. 

PODEJŚCIE INTEGRACYJNE

Podejście integracyjne zakłada, że wszystkie nurty psychoterapeutyczne są wartościowe i mają naukowo potwierdzoną równą skuteczność, jednak nie da się rozwiązać wszystkich problemów w sposób trwały i kompleksowy wtedy, gdy stosuje się tylko jeden z nich.

Nurt integracyjny stosuje różnorodne techniki i podejścia czerpiąc z dorobku wszystkich podejść psychoterapeutycznych. Terapia, ta jest nastawiona na pomoc klientowi w sposób bardzo zindywidualizowany. Zakłada, że nie ma dwóch takich samych przypadków, bo nie ma dwóch takich samych osób – dlatego każda terapia musi być „szyta na miarę” i dopasowywana indywidulanie do klienta.

Główną zasadą terapii integracyjnej jest ogromna swoboda – doboru nurtów, metod, technik i sposobów terapii, tak by jak najefektywniej pomóc w rozwiązaniu problemu, z którym zgłasza się klient.

 Ze względu na różnorodność metod pomocy terapia integracyjna może być zastosowana dla praktycznie każdego problemu. Spotkania z psychoterapeutą pracującym integracyjnie zalecane są szczególnie osobom, które mają trudności w podjęciu decyzji dotyczącej wyboru nurtu terapeutycznego.

Psycholog i psychiatra mają odmienne przygotowanie zawodowe. Aby zostać psychologiem należy ukończyć studia magisterskie z psychologii. Psycholodzy nie muszą wiązać się zawodowo z jakąkolwiek formą leczenia, lecz mogą pracować w różnych dziedzinach począwszy od działów kadr dużych firm, przez szkolnictwo na medycynie skończywszy. Psychiatra natomiast jest to osoba, która ukończyła studia lekarskie i specjalizację z dziedziny psychiatrii. W przeciwieństwie do psychologa i psychoterapeuty ma on prawo przeprowadzania m.in. farmakoterapii.

Psychoterapeuta musi mieć wykształcenie humanistyczne bądź medyczne a następnie przejść szkolenie na atestowanym kursie psychoterapii. Dodatkowym potwierdzeniem kompetencji psychoterapeuty jest certyfikat psychoterapeutyczny poprzedzony zakończeniem stosownych staży, szeregu superwizji i egzaminem. Psychoterapeuta musi przejść także własny proces terapeutyczny.

Czas trwania psychoterapii zależy od celu jaki sobie postawi klient, jego osobowości i motywacji do pracy nad sobą oraz od modelu terapeutycznego zaproponowanego przez specjalistę. W zależności od tych czynników psychoterapia może trwać od kilku spotkań do kilku lat.

Terapia zostaje zakończona gdy klient wraz z terapeutą dojdą do wniosku, że założone w kontrakcie terapeutycznym cele zostały przez klienta całkowicie lub w zadowalającym stopniu osiągnięte. Wówczas kilka ostatnich sesji jest poświęcanych na zakończenie terapii i proces terapeutyczny zostaje zamknięty.

Kontrakt to zbiór zasad i ustaleń ustanawianych jeszcze w fazie konsultacji. Są to zasady wiążące obie strony relacji terapeutycznej i obowiązujące przez cały czas trwania procesu terapeutycznego. Kontrakt obejmuje uznane przez pacjenta cele do pracy terapeutycznej a także ustalenia, jak często i ile trwać będą sesje psychoterapii, jak długo mniej więcej będzie trwała psychoterapia, na czym będzie poległa rola pacjenta, a na czym rola psychoterapeuty, kwestie dotyczące odpłatności za terapię.

Poradnictwo psychologiczne jest zwykle ograniczone w czasie - może trwać jedno do kilku spotkań. Polega na zebraniu informacji o problemie i celu jaki chce osiągnąć klient a jego efektem jest zwykle udzielenie porady lub wskazanie form pomocy odpowiednich w danej sytuacji.

Konsultacje również ograniczają się do kilku spotkań i służą jak najlepszemu poznaniu klienta i jego problemu. W tym czasie ma miejsce ustalenie kontraktu terapeutycznego oraz celu klienta. Jest to etap konieczny aby terapeuta mógł zaplanować dalsze postępowanie oraz by klient mógł się przekonać, czy da radę wejść w relację z danym terapeutą.

Psychoterapia jest natomiast procesem, w efekcie którego następuje realna zmiana w funkcjonowaniu klienta. W Gabinecie zmian każda osoba przed rozpoczęciem psychoterapii jest poddawana konsultacjom, w czasie których można zdecydować o dalszych formach pomocy.

Każda osoba starająca się o certyfikat psychoterapeuty ma obowiązek pracy „pod superwizją” tzn. odbywania konsultacji na temat danego procesu psychoterapeutycznego z psychoterapeutami o dłuższym stażu pracy posiadającymi certyfikat superwizora. Z superwizji korzystają również doświadczeni terapeuci, ponieważ podnosi ona jakość procesu terapeutycznego. Różne osoby z tym samym problemem mogą postępować w odmienny sposób oraz dostrzegać w nim różne wątki. Omówienie z superwizorem wszystkich opcji ukierunkowuje bądź poszerza zakres możliwych interwencji terapeutycznych.

Sesje rodzinne są zalecane w przypadku, gdy trudności doświadcza dziecko, bądź gdy dotyczą one całej rodziny (np. kryzys, znaczące zmiany w rodzinie, konflikty, trudności w komunikacji, wyrażaniu uczuć). Z powodzeniem stosuje się taką formę pomocy na przykład przy zaburzeniach odżywiania, zaburzeniach lękowych, zaburzeniach zachowania u dzieci i młodzieży. Również zaburzenia psychiczne jednego z członków rodziny mogą być wskazaniem do terapii rodzinnej, ponieważ ten problem dotyka całej rodziny – każdego z jej członków, codziennego funkcjonowania, klimatu emocjonalnego w rodzinie itp. Warto podkreślić, że podczas sesji rodzinnych cała rodzina przy wsparciu terapeutów (najczęściej prowadzi je dwoje terapeutów) wspólnie pracuje nad rozwiązaniem trudności, a w przypadku, gdy objawy występują u dziecka – niejako inni członkowie rodziny odciążają je i podejmują wspólny trud zdrowienia.

Z rodzinami pracujemy w ujęciu systemowym (rodzina jest rozumiana jako powiązany system, a nie zbiór jednostek). Wykorzystujemy także elementy podejścia psychodynamicznego (np. interpretacja przeniesienia i przeciwprzeniesienia, założenie o istnieniu nieświadomych procesów).

Kryzysy i spory w związku są niejako jego naturalnym elementem, jednak gdy czujecie Państwo, że zamiast rozwoju, ich efektem jest powiększający się dystans, utrata zaufania, piętrzenie się negatywnych uczuć czy myśli, a nawet plany rozstania, warto skorzystać ze wsparcia specjalisty. Sesje dla par to przestrzeń do rozmowy o wzajemnych uczuciach, pragnieniach, obawach, o wizji wspólnego życia i schematach dotychczasowego funkcjonowania Waszej relacji. Terapeuta pomaga zdefiniować obszary do pracy, spojrzeć na trudności w innym świetle. Często sięgamy też do doświadczeń partnerów z rodziny pochodzenia – to, jak działał związek naszych rodziców, dziadków, wpływa na to, jakie mamy wyobrażenie bycia razem, a nawet w nieświadomy sposób przyczynia się do powtarzania pewnych schematów.

Jeżeli decyzja o rozstaniu zapadła, terapeuta może pomóc w wyrażeniu emocji z tym związanych, poprawie wzajemnej komunikacji. Często na takie wsparcie decydują się małżeństwa czy pary posiadające dzieci, mając świadomość negatywnych skutków napięć i konieczności współpracy w wychowaniu.

Nikt nie ma obowiązku zgłaszać się po pomoc, jednak warto pamiętać, że problem "zamiatany pod dywan" nie znika. Wiadomo jakie konsekwencje może mieć nie leczone przeziębienie albo jak nieuśnieżony ból potrafi zdezorganizować funkcjonowanie. Podobnie jest z objawami natury psychicznej - pomniejszane i ignorowane prowadzą prędzej czy później do poważnych następstw. Zaniedbanie sfery psychicznej może prowadzić do narastającej frustracji, poczucia utraty kontroli nad życiem, problemów seksualnych, pogorszenia funkcjonowania w pracy oraz w rodzinie, osamotnienia, braku zrozumienia przez otoczenie i innych konsekwencji. Jeżeli ktoś nie potrafi przełamać swojego oporu przed konsultacją ze specjalistą powinien przynajmniej zapewnić sobie dobry kontakt z przyjaciółmi. Wsparcie bliskich nie rozwiąże problemów, jednak ważne jest by w trudnej sytuacji nie pozostawać samym.

Terapia EMDR jest przeznaczona do leczenia zaburzeń wywołanych urazowymi doświadczeniami z przeszłości, najczęściej z dzieciństwa pacjenta. Jej celem jest zmiana postrzegania przez pacjenta lub pacjentkę traumatycznych wydarzeń z jego/jej przeszłości tak, aby stały się one neutralnymi wspomnieniami. W tym celu wykorzystuje się procedurę znaną jako stymulacja bilateralna. Polega ona na naprzemiennej stymulacji obu półkul mózgowych, najczęściej przez ruch gałek ocznych, ale w zależności od potrzeb pacjenta, mogą być tez stosowane inne bodźce sensoryczne. Dzięki temu wzmacniana jest naturalna zdolność ludzkiego umysłu do przetwarzania urazowych wspomnień i uruchamiania mechanizmów obronnych niezbędnych do obniżenia napięcia z nimi związanego. Równolegle do stymulacji bilateralnej, stosuje się szereg innych technik, takich jak skalowanie, krótkie interwencje poznawcze lub wizualizacje relaksacyjne. Aby przygotować pacjenta/pacjentkę do tejże pracy konieczny jest pogłębiony wywiad oraz zapewnienie poczucia bezpieczeństwa. Charakter tej pracy jest w znacznym stopniu oparty na określonej z góry procedurze, jednak kładzie się w niej nacisk na swobodne wypowiedzi pacjenta/pacjentki i podążanie za wnoszonymi przez nią/niego treściami.

Terapia EMDR może być stosowana zarówno jako krótkoterminowa procedura psychoterapeutyczna, jak i część długoterminowego procesu terapeutycznego.